دکتر بهروز ترک لادانی، استاد دانشکده کامپیوتر دانشگاه اصفهان، از همکاران دکتر برنجکوب متن زیر را در مورد این استاد گرانقدر منتشر نموده‌اند:
بسم الله الرحمن الرحیم
كُلُّ نَفسٍ ذائِقَةُ المَوتِ واِنَّما تُوَفَّونَ اُجُورَكُم یَومَ القِیمَةِ فَمَن زُحزِحَ عَنِ النّارِ واُدخِلَ الجَنَّةَ فَقَد فازَ ومَا الحَیوةُ الدُّنیا اِلاّمَتاعُ الغُرور (آلعمران، ۱۸۵(
اگرچه هنوز باورکردنی نیست ولی امروز دکتر برنجکوب برای همیشه از پیش ما رفت! او رفت و رستگار شد و ما را با این دنیای پر زرق و برق و فریبکار تنها گذاشت. او رفت تا پاداش اعمال نیک و مجاهدت هایش را به تمام و کمال دریافت کند و آنچه برای ما ماند شاید ذکری باشد از خوبی هایی که این مرد و استاد بزرگ در ذهن و خاطره شاگردان، دوستان و همکارانش برجا گذاشت تا بلکه چراغ راه کنیم در راهی که در پیش داریم و امروز این عزیز سفرکرده آن را به اتمام رساند.
دانشجوی سال دوم ارشد بودم در تهران. مقاله ای در اولین کنفرانس امنیت مخابرات ارائه کرده بودم و در غروب یک روز تابستانی از کنفرانس بر می گشتم. در دل شوقی داشتم. از خدا خواستم مرا در زمینه تخصصی که در پیش دارم کمک کند تا به حال جامعه مفید باشم و راه را به من بنمایاند و هموار کند. و چه زود دعایم را مستجاب کرد که فردای آن روز مرا با دکتر آشنا نمود و از فردایش شدم شاگرد و همکار و همراهش در راهی که تا به امروز قریب به بیست سال طول کشید.
اولین نمازی که از دکتر دیدم لذت بردم. چه طمأنینه ای! اذان، اقامه، دعای طولانی در قنوت و تعقیبات نماز که جان می داد به انسان و چه زیبا بود و چه کیفی میداد دیدن این نماز از یک متخصص دانشگاهی در رشته رمز و امنیت! هر چه نزدیک تر شدم، بیشتر دکتر را شناختم، دوستش داشتم و شد الگوی زندگیم و کارم. بزرگ منشی، تواضع، بی توجهی به مادیات، دلسوزی و عشق به خدمت به جامعه و کشور، بینش عمیق در تحلیل مسائل و ارائه راه حل ها، تلاش گسترده و بی وقفه در رسیدن به اهداف، دقت بالا، قاطعیت، و توان بالا در راه اندازی و رهبری مجموعه های تخصصی از ویژگی های بارز ایشان بود. بعید است به این زودی ها فردی واجد جمیع یا حتی برخی از این ویژگی ها پیدا شود.
دکتر برنجکوب از شاگردان مبرز دکتر عارف و از سابقین رمز و امنیت کشور و از مؤسسین انجمن رمز ایران بودند. فعالیت ایشان در صحنه میدانی امنیت فضای تبادل اطلاعات (افتا) در کشور به ویژه از طریق تاسیس و عضویت در چندین دوره شورای اجرایی انجمن رمز و کمیته های علمی کنفرانس رمز، تاثیری عمیق و بی بدیل بر شکل دهی فضای علمی و تخصصی کنونی حوزه افتا در کشور داشت. ایشان در کسوت استادی دانشگاه، از آن دسته استادانی بود که بی هیچ مسامحه و تردید، آرمان خود را در شاگردپروری و تولید علم نافع می دید. از این رو دانش آموختگان محضر ایشان هم اکنون هر کدام ستون هایی از خیمه دانش، صنعت، فناوری و مدیریت در عرصه امنیت اطلاعات کشور هستند. دستاوردهای علمی ایشان همینک نه فقط زینت مجلات تخصصی سطح بالای دنیا بلکه زیربنای بسیاری از فناوری ها و محصولات بومی رمزنگاری و امنیت اطلاعات در کشور است. شرکت مهندسی پیام پرداز به عنوان بزرگترین شرکت خصوصی تخصصی و دانش بنیان در کشور در حوزه افتا ماحصل بیش از بیست سال زحمات این مرد بزرگ است. شرکتی که همواره تلاشش بر حل مسائل کشور در حوزه امنیت اطلاعات و تبدیل علم دانشگاهی به تجربه و فناوری و محصول بومی استوار بوده و به عنوان یکی از ارکان صنعت افتا در کشور شناخته می شود. چه دانشجویان و دانش آموختگان ممتازی که در گرماگرم مهاجرت نخبگان، با دیدن جو علمی و دل پسند شرکت، عطای مهاجرت به کشورهای بیگانه را به لقای آن بخشیدند. بر اثر مجاهدت های دکتر، در طی بیست سال گذشته صدها دانشجو و دانش آموخته رشته های کامپیوتر و برق و مخابرات، در شرکت پیام پرداز فعالیت کرده و ده ها پروژه بزرگ اجرا نموده اند و سبد متنوعی از محصولات بومی نمونه را به بازار صنعت افتای کشور تحویل داده اند.
انرژی و جنب و جوش دکتر البته پایانی نداشت. دقیقا ۱۰ سال پیش، مرکز آپا (امداد، پشتیبانی و آگاهی رسانی در زمینه افتا) در دانشگاه صنعتی اصفهان با همت بلند و زحمات بی شائبه ایشان تشکیل شد و جان گرفت و اینک به عنوان یکی از مراکز بسیار مهم و تاثیرگذار در کشور در حوزه شناسایی و رفع تهدیدات فضای سایبری کشور فعالیت می کند. بی اغراق، بدون مدیریت بالای ایشان و تحمل سختی ها و ناملایمتی که هر کدام آنها برای از پا در آوردن یک نفر کافی بود، رسیدن به این نتایج عالی ممکن نبود. البته اینها تنها نمونه هایی از میوه های باغی است که با رهبری حکیمانه دکتر برنجکوب درختان آن یک به یک غرس شدند و بزرگ شدند و میوه دادند. چه غمناک است که اینک دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان، جوانان و مهندسان شرکت پیام پرداز و متخصصان مرکز تخصصی آپا، باغبان دلسوز و دوست داشتنی خود را از دست داده اند.
دکتر عزیز، رفتی و ما را تنها گذاشتی. آنان که تو را در این اواخر دیدند، فهمیدند که حتی حاضر نشدی این جسم مادی را به تمام و کمال به سوغات بری. چه وارسته و آزاد و بی تعلق به جیفه دنیا رفتی که بودنت و زندگی کردنت هم همین گونه بود.
دکتر عزیز من، دانشجویان و همکاران دانشگاهی شما، متولیان و مسئولین صنعت افتای کشور، کارکنان پیام پرداز و مرکز تخصصی آپا، اعضای انجمن رمز ایران و همه دوستداران و اردتمندان شما، هرگز شما را فراموش نمی کنند. فقدان شما به عنوان یک دانشمند مجاهد چنان رخنه ای عظیم ایجاد کرده که گمان نمی رود به این زودی ها پر شدنی باشد.
عزیز من، پرواز ملکوتیت زودهنگام بود و در باورمان نمی گنجید. چه زود شما را از دست دادیم و چه غافل بودیم از درک محضر ناب شما. از خداوند متعال وصول روح ملکوتیتان به اعلی علیین و ترفیع درجات برای شما و صبر و اجر برای خانواده داغدار، دوستان و همکارانتان را خواستارم.
اَلّلهُمَّ إنَّا لاَ نَعْلَمُ مِنْهُ إلاَّ خَیْراً وَأَنْتَ أَعْلَمُ بِه مِنَّا. اَلّلهُمَّ إِنْ کَانَ مُحْسِناً فَزِدْ فی إِحْسَانِه وَإنْ کَانَ مُسِیئاً فَتَجَاوَزْ عَنْه وَاغْفِرْ لَهُ. اَلّلهُمَّ اجْعَلْهُ عِنْدَکَ فی أعْلی عِلِّیِّینَ وَاخْلُفْ عَلی أهْلِهِ فی الغَابِرِینَ وَارْحَمْهُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین.
بهروز ترک لادانی – ۱۲ تیرماه ۹۶